10 września 2019 roku, w Gdańskim Uniwersytecie Medycznym braliśmy udział w konferencji „Porozmawiajmy o autyzmie i nie tylko. Zaburzenia neurorozwojowe”. Zamysłem organizatorów było wyjść poza środowisko ściśle medyczne i stworzyć przestrzeń wymiany wielośrodowiskowej, by uczynić osiągnięcia medycyny bardziej dostępnymi dla tych, którzy z nich korzystają, ale również by uwrażliwić medyków na problemy, które niosą wspierający osoby z niepełnosprawnościami. Inicjator wydarzenia, dr n. med., Izabela Łucka, zapraszając nas, chciała, by formuła konferencji została wzbogacona o udział osób z niepełnosprawnością intelektualną, dzięki czemu mogą one być włączone jako partnerzy w dialogu na ich temat.
Tematem naszej prezentacji było „Wzrastanie w dojrzałości we wspólnocie L’Arche”. „To było dla mnie przeżycie – powiedział Piotr – wszyscy mnie słuchali.” Faktycznie, sala wykładowa była pełna: lekarze, terapeuci, pedagodzy, nauczyciele, studenci i rodzice słuchali refleksji Piotra Suppana ze Wspólnoty we Wrocławiu na temat jego doświadczenia bycia dorosłym. Nasze wystąpienie było ostatnie, ale zostało przez organizatorów konferencji określone jako „wisienka na torcie”. Czuliśmy się mile widziani i docenieni, a prezentacja wzbudziła pytania słuchaczy.
Naszym celem było pokazanie, w jaki sposób życie wspólnotowe pomaga wzrastać w dojrzałości. Piotr z niewielkim wsparciem pytań pomocniczych dał świadectwo, że w L’Arche osoby z niepełnosprawnością są postrzegane jako dorosłe i rozwijają się w różnych wymiarach oraz uczestniczą aktywnie w misji L’Arche. Momentem wyruszającym było oficjalne przedstawienie Piotra przed wystąpieniem całemu audytorium. Opis jego sylwetki zabrzmiał imponująco:
Piotr Suppan – wieloletni członek wspólnot „Wiary i Światła”, od 16 lat członek Wspólnoty L’Arche we Wrocławiu i mieszkaniec domu o charakterze rodzinnym; od 20 lat uczestnik WTZ, specjalista w zakresie ceramiki artystycznej; ministrant w parafii pw. Św. Antoniego we Wrocławiu; reprezentant L’Arche w Polsce na Międzynarodowym Zgromadzeniu Federacji L’Arche w Atlancie w 2015 r. i członek Międzynarodowej Rady Refleksji L’Arche w latach 2015-2017.
Ważne było także zaakcentowanie tego, że członkowie naszych wspólnot, którzy niosą doświadczenie niepełnosprawności intelektualnej, mogą być z racji swego życiowego doświadczenia pomocą w rozwoju dla asystentów, często młodszych od nich wiekiem i doświadczeniem wspólnotowego życia. Marcin Słoniec po wypowiedzi Piotra Suppana dodał swój osobisty komentarz o tym, w czym Piotr jest dla niego inspiracją i przykładem na drodze ku dojrzałości. Warto zauważyć, że Piotr jest od Marcina starszy o 10 lat i 12 lat dłużej mieszka w L’Arche. Konkluzją jest właściwie to, że życie wspólnotowe służy we wzrastaniu w dojrzałości zarówno asystentom jak i domownikom oraz że na tej drodze pomagamy sobie nawzajem.
Dzięki wspólnej refleksji możemy nazwać niektóre wyznaczniki dojrzałości, które mają zastosowanie zarówno do asystentów jak i domowników z niepełnosprawnością. Dwa główne kryteria to: bycie dla innych i podejmowanie odpowiedzialności. Rozpoznaliśmy także inne znaki dojrzałości jak: znajomość własnych talentów i ograniczeń, akceptacja siebie; wytrwałość w pokonywaniu trudności; służenie swoimi kompetencjami i otwartość na wyzwania; praktykowanie wybranych wartości; autentyczność; zdolność do empatii, otwartość na relacje z innymi i umiejętność stawiania granic w relacjach oraz zgoda na współzależność.
W pracach nad tematem dorosłości, dojrzałości i rozwoju uczestniczyli: Piotr Suppan, członek z niepełnosprawnością intelektualną wspólnoty wrocławskiej, Marcin Słoniec, asystent w tej samej wspólnocie, p. Bogusława Suppan, mama Piotra i Anna Jaroszewska, dyrektor Wspólnoty w Gdyni. Przygotowania prowadziła Ewa Jaruzelska, koordynator do spraw szkoleń L’Arche Polska. Cieszylibyśmy się, gdyby owoce naszych przygotowań posłużyły jako materiał do spotkań formacyjnych i osobistej refleksji. Chętnie podzielimy się ponownie swoimi doświadczeniem i pomożemy odkrywaniu i nazywaniu własnego.
Ewa Jaruzelska (ewa.jaruzelska@larche.org.pl)